dilluns, 3 de setembre del 2007

S'acaba el temps de descans


Sí, arriba el moment de reprendre el ritme normal i quotidià de la nostra vida. L'inici del setembre és el tret de sortida al nou curs.
Jo sempre he pensat que l'any comença per mi al setembre i no al gener. Deuen ser les reminiscències de l'etapa escolar, també que és el meu aniversari i això de complir anys marca molt.
El que és ben cert, és que l’activitat arriba d’una manera aclaparant. Sembla que fa dos dies no havia res a fer i avui hem de fer-ho tot. Això vol dir que ja no es disposa tant de temps per dedicar a les coses que ens gratifiquen personalment, entre elles passejar pels blocs coneguts i deixar algun comentari , fer notes per posteriors entrades pròpies o donar resposta als comentaris que trobem al nostre bloc.
Bé, em comprometo a dedicar-hi algun temps però si no trobeu moltes notícies meves no m’ho tingueu en compte, si us plau.

6 comentaris:

Brie ha dit...

Sí que és veritat que és tornar a la rutina i deixar de tenir temps per res... bé, ja ens anirem acostumant :D al menys, si fas pont, la setmana que ve no serà tan dura!!

Amparo ha dit...

¡Bienvenida al club de la Agenda Escolar! Antes de usar las alarmas del móvil, mi agenda iba de septiembre a septiembre, igual que para infinidad de personas. Somos legión ;-)
Te leo agobiada por un principio de septiembre agitado. Esto pasará y encontraremos tiempo para seguir disfrutando, seguro, pasa cada año.
Firmado: una mujer en DEFCON 3.

Salva ha dit...

Yo tenia un compañero que siempre decia que su oficio era esperador (esperaba las vacaciones de Navidad, las vacaciones de Semana Santa, las vacaciones de verano, ...etc).

garmir ha dit...

Hola:
El primer és la feina, és lògic que no es tingui tant de temps.Espero que no t´agafi el sindrome post-vacacional.

Lucía Solís ha dit...

No, si yo no tengo síndrome post-vacacional. He tenido sólo una semana de vacaciones y no me ha dado tiempo a acostumbrarme. Es sólo que ahora el tiempo se reduce. Son demasiadas actividades al día: trabajar, estudiar, la política, mi hija,...

Montse ha dit...

Eres una persona muy ocupada, Lucía, por lo que veo no paras quieta, yo también soy así, lo que pasa que ya ves, pero, hay que priorizar lo que verdaderamente es importante, y en función de eso decidir donde gastas tu tiempo.
No se, supongo que tu hija, es pequeña, poruqe yo ya tengo uno a punto de hacer 16 años y el otro 10, y quieras o no poco a poco tengo más tiempo para hacer lo que me gusta, ya veràs, llegarà un dia que te sobrará el tiempo.
Hay tiempo para todo, existe un momento en la vida, para todo.